آقا داشتم الان اینستاگرام رو بعد از ۸ ماه نگاه میکردم، گفتم ننویسم بهتره، چی بنویسیم، میگن آدم بکش. رفتم ببینم ساندویج فروشی های تهران چی لول میکنن میدن دست مردم، چرخیدم چرخیدم چرخیدم، دیدم اه، اه، اه، این چیه دیگه، ۲۵ لایه مخلفات، اونم ۸۵.۰۰۰ تومن، گفتم خوب ۳ روز تهران رفتن رو میشه رفت و اومد، آخه یک صورت دارم بهش میگم هوشنگ، سازمان اطلاعات اونو نمیشناسه، نمیتونه بشناسه، بریم بیایم دیگه سه روز، ها؟ ساندویج که ساندویج نیست، زهر ماره. خلاصه باز گشتم گشتم چشمم خورد به محمد رضا گلزار، دیدم؛ به، به، به، به، تربیت بدنی هم میره ممد، گنده شده، باد کرده، بازو آورده، گفتم باشه، بزار هوشی ۳ روز بیاد، اول ساندویج رو بخوره، بعد بهت میگه کجای کار هنوز عضله نداری، جون تو، دعوا خیابونی یک جای خاص عضله میخواد