خلاصه

کمند کیانی بینداخت شیر /// به حلقه درآورد گور دلیر

کشید و بیفگند گور آن زمان /// بیامد بَرَش چون هِژبرِ دَمان [۵]

ز پیکانِ تیر آتشی برفروخت /// بدو خار و خاشاک و هیزم بسوخت

بر آن آتشِ تیز بریانش کرد ///  از آن پس که بی پوست و بی جانش کرد

بخورد و بینداخت زو استخوان /// همین بود دیگ و همین بود خوان [۶]». [۷]