خلاصه عنصری

اگر سگی بود از بس حسد چرا بطپد

وگر ز سنگ بود پس چگونه یابد هال

هزار عیب نهادند نظم فرقان را

که سورۀ الاعراف است و سورۀ الانفال

گه تعنت گفتند هست قول بشر

گه نقیضه بماندند از شبیه و مثال

پس آنکه نظم قران کرد هیچ چیز نگفت

هر آینه سخنی گفت بر طریق محال

نخست طعنه مرا گفت بس خطا گفتی

بجد بکوش ومده عقل را بهزل و هزال

دو شاعرند ، بهنگام شعر ، گفت یکی :

غنی شدم بس و سیری گرفتم از اموال

«نه بس» «نه بس» دگری گفت گاه شعر و عطا

تهی نماند و ملا شد صحیفۀ اعمال

چگونه گویم گویم همه صحیفه تهی است

ز شعر شکر چه گویند پس جز این اقوال

وگر دو سطر تهی ماند نانوشته هنوز

تمام بهتر باشد هزینه از همه حال

امانتی است عطای تو کآسمان و زمین

همی برنج ابر تابد و بجهد خیال

اگر فغان کنم از بار شکر او نه شگفت

فغان ز لهو و ز شادی بود نه از احوال

اگر بچشمۀ حیوان کسی غریق شود

که باسلامت باقی همو دهدش وصال

یقین شناسم کز آب چشمۀ حیوان

فغان کنند چو از سرگذشت آب زلال