آقا ما از دست شاعر های ایرانی هم حال و احوال مان بد شد، ر فتیم اما علی رو آوردیم ایران، هی به ما گفتن: برو پهلوان لمپن، برو بچه پروو، برو بی آبرو، بی تربیت، بی کس، بی شرف. ما هم گفتیم کس داریم با این بیشرفی، میریم به اون میگیم ننه این یکی معشوقه خارکوسده رو باید از کون کرد، حالا ببین اون چی میگه

وطواط » رباعیات »

شمارهٔ ۴ - در تغزل

 

معشوقه دلم بتیر اندوه بخست

حیران شدم و کسم نمی گیرد دست

مسکین تن من بپای محنت شد پست

دست غم دوست پشت من خرد شکست