تا بکی باشم طفیل جغد در ویرانه ها
منکه از سنگ حوادث می توانم خانه ساخت
یکنفس هشیار بودن عمر ضایع کردنست
گر نداری باده باید خویش را دیوانه ساخت
فارغ از دریوزه میخانه ها گردیده ام
کار عقل و هوش را آن نرگس مستانه ساخت
تا شود روشن که مسکین کشته بیداد کیست
گنبد از فانوس باید بر سر پروانه ساخت
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen