والا، آن زمان گفتند ما آدمیم ما میدونیم و حالا بفرما: مملکت ریده شده بهش رفته، بعد میشینن به ما میخندن. آقا بچه بودیم یکبار رفتیم شترخون، خودم رفتم رو قپان، خودم شرو کردم مثل بز مه مه کردن، مردم هم رد میشدند و هی میخندیدن، منم از یعغوب کالاسکه یاد گرفته بودم چی بگم: به کوس اول تا آخر ننت مادر جنده بخند، خارکوسده حالا هی بخند کونی، بخند. هیچکس هم نه مارو زد یا اخم کرد، یا سرزنش کرد، یا چیزی گفت، میدونی چرا؟ یعغوب رفیق نصرت خدا بیامرز پشت سر ما وایساده بود و هی اخم میکرد به مردم میگفت ولش کن ولش کن بچست بزار بگه، گناه داره، گناه داره بزار بگه بچست