آقا امروز رفتیم تو یک مغازه دیدم یک حقه گذاشته شصت سنت، ورش داشتم کمی نگاهش کردم، خوب دقت کردم جوری طرح آمیزی شده، این علامت آبه؟ پشمه؟ موجه؟ در همین لحظه یاد تنها ارثیه افتادم که از ناصر مونده، همه چیز هارو دزدید برد، این یک دونه چوب بافور واسه ما مونده و ما گاهگداری در دست میگیریم و نگاهش میکنیم. خلاصه چند دقیقه پیش دیدم دهنه حقه تناسب داره با سر چوب بافور... سلول انفرادی دهه شصت هم اینطور بود، لحظه های آخر خیلی ها سر این هارمونی و هماهنگی سرنوشت، سر همین اتفاقهای کوچک و بزرگ سرشون بهم میریخت... بابام بود با آخوند