من مشاهده کردم اشعار فارسی و ادبیات بیشتر روانپریش پسند است، تا اینکه آدم سالم بپسنده، منظور از پسندیدن افراطگرایست، چنان ژست میگیرند و سرو صدا های عجیب غریب در میاورند که آدم فکر میکند طرف در عمق پایبند بودن به ارزشهای انسانیست. آدم سالم مثل خود بنده میخونه پرت میکنه به آنور، به این محتوا که: خوار مارو گائیدن از آن زمان که گردان یک و دو و سه ریده شد بهش و شد پشمک، ولمون کن نوحه نخون و ننویس تو هم گائیدی مارو با ناله...