خلاصه حاجی ژان پیاژه بر این باور بود، ولی خوب بچگی مارو هم دید شد سرخ مثل پوست پیازه و مارو امروز هنوز دارند پیاده میکنند. قیمت دارم. میگه چرا بچه بودی دارچین میریختی رو سیر و زنجبیل بعد با عسل میخوری؟ چرا گوش عروسک رو لیس نمیزدی نامرد.

پیاژه بر این باور بود که در فرایند رشد، خود کودک شرکت کننده‌ای فعال است و دست روی دست نمی‌گذارد تا رشد بیولوژیک یا محرک‌های خارجی، کار خودشان را بکنند. او کودکان را دانشمندانی کنجکاو می‌دانست که به تحقیق و آزمایش دربارهٔ اشیای درون محیط دست می‌زنند تا ببینند چه اتفاقی خواهد افتاد. مثلاً، اگر گوش عروسک خود را بمکم، چه اتفاقی خواهد افتاد؟ یا اگر بشقابم را به سمت لبهٔ میز هل دهم، چه خواهد شد. نتیجهٔ این آزمایش‌ها، برای ساختن طرح واره‌ها به کار می‌رود