حاجی بگو آورین

شاهین یا عقاب یا آلوه در اوستا           
بند 34
.... «زرتشت » از «اهورامزدا »پرسید :
ای «اهورامزدا »مینوی پاک ! ای آفریدگار جهان خاکی !
اگر من از جادوی مردان بسیار بدخواه آزرده شوم چاره آن چیست ؟
بند 35 «اهورامزدا » به پاسخ گفت :
[ای «زرتشت »]
پری از شاهین شهپر بجوی وبر تن خود بمال وبدان [جادویی] دشمن ناچیز گردان .
ویا در جایی دیگر آمده است :
آن که استخوان یا پری از این مرغ دلیر با خود داشته باشد هیچ مرد توانایی او را از جای بدر نتواند برد وکشت .
چه آن پر مرغکان مرغ بزرگواری وفر بسیار بدان کس خواهد بخشید واو را پناه خواهد داد .
پس فرمانروا وسردار کشور نتواند یک باره صد [ تن ] از کسانی که پر شاهین با خویش دارند بکشد .
او تنها یک تن را می کشد ومی گذرد .
آن کس که پر شاهین با خود دادرد همگان از او هراسناکند ؛بدانسان که همه دشمنان برای تن خویش از من می ترسند ،همه دشمنان از نیرو وپیروز که در من نهاده شده است بیمناکند ....
 این تقدس تا جایی است که گاهی در نام اشخاص خانواده یا قبایل گذاشته شده است  که در فروردین یشت از آن یاد شده است وبه فروهرشان درود فرستاده شده است .نام سیندخت در شاهنامه که مادر رودابه است لفظا یعنی عقاب دخت