Barbad farahani
Sonntag, 5. Januar 2025
حاجی من ریدم به مملکتی که هر کی شهید شد نونش رو یکی دیگه خورد، بیناموس
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen
Neuerer Post
Älterer Post
Startseite
Abonnieren
Kommentare zum Post (Atom)
راستی این هم بگم بعد برم، آقا رفتیم ایتالیا، دوربین رو دادیم دست عن آقا، گفتم ببین عکس بنداز، بلند پایه هستیم این لحضه هارو گیر بنداز، والا جون تو، 24 سالمون بود خندم میگرفت، با شتر بیناموس میرفتیم ایتالیا، وسط راه مارو برمیگردوند، اگه با اعلاق میرفتیم اونم تا خونه محمود خریتش میکشید، خارکوسده کودن، شوفر مادرقحبه. یادته چجوری پدر پسری رومانتیک مارو باز رسوندی خونه؟
In the 70s at the age of 24, my uncle DAVOOD bought a house with two floors and a yard in southern Tehran, through bookselling and antiques trading, his knowledge was unlimited, it started: he smokes opium, he smokes heroin, he is addicted , he is a bad person. Ultimately it was all because of this: no one in the family had a son like Davood. nobody is from our tribe. all were poor until the age of 50 or until today
Son of the bitch in Iran, has become an organizer too with the Iranian government, instead of reducing this fascist country to powder after 25 years of holocaust secret camera system, Iran blackmails Austria to continue the action. That is also the reason why I am alive, Dirty fucking luck in a dirty fucking miserable situation
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen